De gerenommeerde autosportjournalist Alain Henry waagde zich aan iets waar anderen van zeggen dat het journalistieke zelfmoord is: hij stelde een top 100 van beste Formule 1-coureurs samen. Een fikse uitdaging, waar je altijd over kunt blijven twisten. Maar dat maakt zijn boek De 100 beste F1-coureurs zo leuk. Lees verder voor de recensie.
De topdrie van Henry is Stirling Moss, Jim Clark en Ayrton Senna (foto). Geen Michael Schumacher dus, en daar prijkt de auteur – die al 36 jaar in de paddock rondloopt – flink mee. Met koeienletters staat er op de achterkaft te lezen: ‘De legendarische Michael Schumacher eerste? Welnee: slechts elfde!’.
In zijn voorwoord schrijft Henry: ‘Houd er alstublieft rekening mee dat dit boek de weerslag is van een persoonlijke kijk. Die waarschijnlijk niet gelijk is aan die van wie dan ook.’ Heeft het dan nog wel enige waarde, vraag je je af? Waarom zou je het ding nog lezen?
Nou, allereerst om de boeiende verhalen over coureurs uit alle tijden die erin staan. Over playboy Johnny Servoz-Gavin, over een jonge Duitse graaf (lookalike van Robert Redford) die veel talent had, maar bij een ongeluk om het leven kwam, of over de immens ijdele Eugenio Castellotti, die ook al op onfortuinlijke wijze aan zijn einde kwam.
Maar een belangrijker reden om te gaan lezen, is dat zo’n top 100 altijd prikkelt. Bewust of onbewust, je gaat direct je eigen lijstje bij elkaar fantaseren en je juicht of jammert bij de keuzes van Henry die je in het boek tegenkomt. Zo zal de elfde stek van Schumacher ongetwijfeld tot gescheld leiden.
Dat juist maakt het lezen van het boek waard. Dat maakt álle top honderds van Formule 1-volgers die er de juiste verhalen bij kunnen vertellen de moeite waard.
Misschien had Henry wel wat meer uitleg kunnen geven bij zijn keuzes. De verhaaltjes die hij nu bij de coureurs geschreven heeft, wekken de indruk dat al de heren helemaal fantastisch en geweldig waren. Maar waarom staat Hamilton dan op 29, terwijl Jacques Villeneuve – ook winnaar van één titel – op 51 staat? Henry heeft er vast een goede reden voor, maar het zou fijn zijn die ook te lezen.
Verder kun je je afvragen hoe goed Henry de oude legendarische coureurs heeft kunnn beoordelen, aangezien hij die nooit zelf actief heeft gevolgt. Met zijn 36 jaar ervaring kan hij eigenlijk alleen wat zeggen over de jaren zeventig en verder.
Tot slot is het boek eigenlijk alweer gedateerd. Want coureurs die nu nog actief zijn, kunnen van de ene op de andere dag stijgen. Wat te denken van Sebastian Vettel? Als de grote verwachtingen die men van hem heeft waarheid worden, blijft hij niet lang op de 35e plaats hangen.
Maar ja, juist die dingen maken zo’n lijstje zo leuk. Je kunt er altijd over debatteren en ruziën. Er zal nooit iemand zijn die de ‘echte top 100′ kan samenstellen. En daarom: leuk dat Henry zich aan deze onderneming gewaagd heeft!
De 100 beste F1-coureurs
Alan Henry
€ 16,95
ISBN 978 90 4391 230 3
Lees ook:Schumacher niet de beste coureur
Lees ook:Paparazzen: Schumacher geeft jonge talenten 250.000 euro
Lees ook:Paparazzen: Schumi en Barri kruisen de degens
Lees ook:Paparazzen: Schumacher en Barrichello ruziën
Lees ook:Coureurs boos op de bandenman